Καλησπέρα Νίκο,

δυστυχώς δεν το έχεις καταλάβει πολύ καλά και σε αυτό ίσως έπαιξε το ρολο της η κακή μετάφραση του βιβλίου στα Ελληνικά.

Σύμφωνα με τους κανόνες σωστού προγραμματισμού οι μεταβλητές μέλη μιας κλάσης θα πρέπει να δηλώνονται πάντα private και η προσπέλασή τους να γίνεται αποκλειστικά μέσω public μεθόδων. Οι getters/setters παρέχουν ελεγχόμενη πρόσβαση στις μεταβλητές αυτές και θα πρέπει (σχεδόν) πάντα να υπάρχουν σε κάθε κλάση για κάθε μεταβλητή μελος.
Αυτό πάντως δε σημαίνει πως δε είναι σωστό και άλλες μέθοδοι της ίδιας κλάσης να προσπελαύνουν τις μεταβλητές αυτές για το δικό τους λόγο, κάθε άλλο μάλιστα. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα έχεις μια μέθοδο που εμφανίζει μία έξοδο στην κονσόλα που χρησιμοποιεί τις τιμές αυτές. Για ποιο λογο κάτι τέτοιο να μην είναι σωστό;

Δεν πρέπει να πας στο άλλο άκρο και να χρησιμοποιείς τις getters/setters και μέσα από μεθόδους της ίδιας της κλάσης γιατί γράφεις κώδικα που υστερεί λίγο σε ταχύτητα λόγω των απανωτών κλήσεων χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο. Όσον αφορά τους constructors, αυτό που λες δε μπορεί να γίνει γιατί για να καλέσεις μια μεθοδο θα πρέπει πρώτα το αντικείμενο να έχει δημιουργηθεί. Το αντικείμενο έχει δημιουργηθεί αφότου ολοκληρώσει την εκτέλεσή του ο εκάστοτε constructor.

ΝΠ

p.s. By the way, όσον αφορά τον αντικεμενοστρεφή προγραμματισμό, θα σε συμβούλευα να δώσεις περισσότερο βάρος στα αναγραφόμενα στις σημειώσεις παρά στο βιβλίο.