Θεώρησε τον πίνακα Α, διαστάσεων NxM σα διάταξη M διανυσμάτων Ν-στοιχείων το καθένα (δηλ. Α=[α₁,α₂,...,α_Μ] όπου α_i διάνυσμα διαστάσεων Νχ1).

Θεώρησε και τον πίνακα Β, διαστάσεων PxN σα διάταξη P διανυσμάτων Ν-στοιχείων το καθένα (δηλ. Α=[b₁;b₂;...;b_Μ] όπου b_i διάνυσμα διαστάσεων 1χN).

Τότε ο PxN πίνακας Μ=Β*Α περιέχει όλες τις προβολές μεταξύ των α_j και b_i
με στοιχεία μ_ij = <α_j , b_i>, όπου <,> συμβολίζει το εσωτερικό γινόμενο και το i τρέχει στις στήλες του Μ, ενώ το j στις γραμμές του.